Πονάει κεφάλι...... κόψει κεφάλι

Αυτή η φράση μου έρχεται κάθε φορά στο μυαλό όταν έχω πονοκέφαλο και πιστέψτε με είναι πάρα πολλές δυστηχώς. Αφορμή για αυτό το ποστ είναι το γεγονός οτι σήμερα ξύπνησα με πονοκέφαλο. (Δικαιολογείται οτι είμαι άρρωστη αυτές τις μέρες).
Ας πάρουμε τα πράγματα απο την αρχή. Ξεκίνησα να έχω πονοκεφάλους απο το λύκειο, τότε που το ημερήσιο πρόγραμμά μου ήταν το εξαντλητικό -σχολείο το πρωί-φροντηστήριο το μεσσημέρι-ιδιαίτερα το απόγευμα-διάβασμα το βράδυ - και πάλι απο την αρχή. Εκ τοτε έχουν περάσει αρκετά χρόνια όχι όμως και η αχωρηστη πλεόν συνήθεια του κεφαλιού μου.
Σε συχνότητα ποικίλουν, αν έχω σχετικά χαλαρό πρόγραμμα τότε θα με επισκευτεί τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα (μην μας ξεχάσει κιόλας...), αν όμως έχω υποχρεώσεις και τρεχάματα... τότε εκεί τα πράγματα δυσκολεύουν μπορεί να έχω απο 2 ημέρες έως και 4 (!!!) συνεχόμενες πονοκέφαλο. Ναι τραγικό.
Επειδή απο νωρίς νωρίς κατάλαβα οτι θα έχω κακα ξεμπερδέματα με δαύτο, βλέπετε τους κληρονόμησα και απο την μητέρα μου, συμβιβάστικα με το να μην παίρνω ολόκληρα τα depon αλλά μισά. Αυτή η τακτική καλά με βόλεψε για αρκετά χρόνια, τελευταία όμως απέκτησαν ανοσία και αναίβηκα κατηγορία, στα ολόκληρα. Εδώ να σημειώσω οτι πλεον δεν μου περνάνε , ακόμα και της πιο ήπιας μορφής, αν δεν πάρω αναλγητικό.
Γενικότερα τους χωρίζω σε 2 ειδών κατηγορίες (τόσα χρόνια που τους έχω φάει...κατακέφαλα είμαι σε θέση να πω οτι έχω μια αρκετή εμεπιρία :P).
1η. Οι ήπιας μορφής, ανεκτοί ή και ενοχλητικοί όπως τους λέω συχνά. Χαρακτηρισικό τους είναι οτι μου επιτρέπουν να συμπεριφέρομαι σαν να μην είχα πονοκέφαλο, δηλαδή να κάνω οτι δουλιές έχω να κάνω χωρίς ιδιαίτερη ταλαιπώριση. Αποφεύγω όμως την έκθεση σε δυνατό φως, ήχο και δυνατές μυρωδιές. Συνήθως μεσα σε 1 το πολύ 2 ώρες έχει φύγει.
2η. Δυνατοί, επίμονοι και απαιτούν ιδιαίτερες συνθήκες για να φύγουν. Χαρακτηριστικό τους είναι οτι ξεκινάνε στην αρχή παλμικά, δηλαδή με κάθε παλμό της καρδιάς καταλαβαίνω το αίμα που μου έρχεται στο κεφάλι και πονάω στο σημείο αυτό. Συνήθως είναι στα μηνίγκια και πίσω απο το μάτι. Όταν λοιπόν έχω έναν απο αυτούς στην κυριολεξία δεν είμαι σε θέση να σταθώ όρθια. Πιέζω τον ευατό μου να φάει κάτι, αν δεν έχω ήδη φάει, ώστε να λάβω το πολυαγαπημένο(;;;) depon. Ύστερα σέρνω το ευατό μου στο κρεβάτι έχοντας εξασφαλίσει οτι επικρατεί απόλυτη υσηχία και σκοτάδι στον χώρο. Οι πρώτες 2 ώρες ειναι μαρτυρικές, δεν μπορώ ούτε να κοιμηθώ απο την ένταση, ο παραμικρός θόρυβος και κάθε κίνηση του σωματός μου τον δυναμώνει και εγώ απλά να παρακαλάω να περάσει. Ύστερα απο αρκετή ώρα και όταν είμαι σε θέση να κινούμαι χωρίς να πονάω τότε μπορώ πλέον να χαλαρώσω και να ξεκουραστώ για 1-2 ωρίτσες και να είμαι σίγουρη οτι οταν σηκωθώ θα μου έχει περάσει.

Στην πληοψηφία τους ειναι μάλλον ημικρανίες παρά πονοκεφάλοι.

Και τώρα θα προσπαθήσω να καταγράψω όλα εκείνα που μου προκαλούν τους πονοκεφάλους, έχω χάσει πλεον το μέτρημα και είπα να τα συγκετρώσω εδώ!!

Ήλιος
Ζέστη
Δυνατό φως
Δυνατές μυρωδιές
Επαναλαμβανόμενος δυνατός ήχος
Ορισμένες φορές ακόμα και η δυνατή ομιλία ενός ατόμου!!!
Οταν είμαι νυστική
Όταν είμαι κουρασμένη
Όταν κοιμάμαι κάτω απο 5.30 ώρες
Όταν έχω στραβολαιμιάσει
Η λαναθασμένη σταση του σώματος στην καρέκλα
Οι πολλες ωρες στο pc
Οι πολλές ώρες διαβάσματος (ναι υπαρχουν άτομα που διαβάζουν πολλές ώρες....)
Όταν είμαι στο κέντρο της Αθήνας!!! (αυτή η πόλη δεν έχει φτιαχτεί για ανθρώπους..)