Δικαιολογητικά έκδοσης κάρτας ανεργίας

Επιδή το site του ΟΑΕΔ έχει κάμποσο καιρό να ανανεωθεί παραθέτω το χαρτί με τα δικαιολογητικά που χρειάζονται για την έκδοση κάρτας ανεργίας. Το παρόν χαρτί έφτασε σήμερα στα χέρια μου 10 Οκτωβρίου 2011.

Be my sword, be my shield, for I may fall

And this is how it all starts.. with a piercing look into those eyes. A glance so steady and deep, you can feel it almost reached your deepest thoughts and fears, and yet so kind and childish that's dragging you to follow it. It only lasts a few seconds, but it's enough to change your whole world inside.

Vows from the past, memories you buried deep inside with such rage and a question that shall not be answered, are all now hovering around your mind. You come only to realize you're attached to that one thing you feared and fought against .

It's amazing how a few words make your heart go cold. Make you realize all this war was in vain. But on a second thought was it? Remember the time before that war.. was it really worth it? A moment so pure, almost divine .. followed by....destruction.

But it's not the same. There seems to be hope. That look still lurks around, it's there in every possible way. And you follow it but hesitate. Afraid of the different. Afraid it will tear you apart, again. But is it really different? You know it is not, you've lived it and you know it is not. On the contrary...

So how far are you willing to go? What sacrifices are you willing to do? How much do you care about anyway.. It's the answers to these questions that define everything and how it goes..

But don't forget , either way you choose just fight and defend until the end. Whatever that means..

Walking in the streets of mind...

On the Road: Noμίζετε πως για τα πάντα χρειάζονται χρήματα; Γελιέστε!

Δείτε το παρακάτω βίντεο
http://www.megavideo.com/?v=5CA74EMA

Πηγή: http://trupokarudos.blogspot.com/2010/10/on-road-no.html

Πονάει κεφάλι...... κόψει κεφάλι

Αυτή η φράση μου έρχεται κάθε φορά στο μυαλό όταν έχω πονοκέφαλο και πιστέψτε με είναι πάρα πολλές δυστηχώς. Αφορμή για αυτό το ποστ είναι το γεγονός οτι σήμερα ξύπνησα με πονοκέφαλο. (Δικαιολογείται οτι είμαι άρρωστη αυτές τις μέρες).
Ας πάρουμε τα πράγματα απο την αρχή. Ξεκίνησα να έχω πονοκεφάλους απο το λύκειο, τότε που το ημερήσιο πρόγραμμά μου ήταν το εξαντλητικό -σχολείο το πρωί-φροντηστήριο το μεσσημέρι-ιδιαίτερα το απόγευμα-διάβασμα το βράδυ - και πάλι απο την αρχή. Εκ τοτε έχουν περάσει αρκετά χρόνια όχι όμως και η αχωρηστη πλεόν συνήθεια του κεφαλιού μου.
Σε συχνότητα ποικίλουν, αν έχω σχετικά χαλαρό πρόγραμμα τότε θα με επισκευτεί τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα (μην μας ξεχάσει κιόλας...), αν όμως έχω υποχρεώσεις και τρεχάματα... τότε εκεί τα πράγματα δυσκολεύουν μπορεί να έχω απο 2 ημέρες έως και 4 (!!!) συνεχόμενες πονοκέφαλο. Ναι τραγικό.
Επειδή απο νωρίς νωρίς κατάλαβα οτι θα έχω κακα ξεμπερδέματα με δαύτο, βλέπετε τους κληρονόμησα και απο την μητέρα μου, συμβιβάστικα με το να μην παίρνω ολόκληρα τα depon αλλά μισά. Αυτή η τακτική καλά με βόλεψε για αρκετά χρόνια, τελευταία όμως απέκτησαν ανοσία και αναίβηκα κατηγορία, στα ολόκληρα. Εδώ να σημειώσω οτι πλεον δεν μου περνάνε , ακόμα και της πιο ήπιας μορφής, αν δεν πάρω αναλγητικό.
Γενικότερα τους χωρίζω σε 2 ειδών κατηγορίες (τόσα χρόνια που τους έχω φάει...κατακέφαλα είμαι σε θέση να πω οτι έχω μια αρκετή εμεπιρία :P).
1η. Οι ήπιας μορφής, ανεκτοί ή και ενοχλητικοί όπως τους λέω συχνά. Χαρακτηρισικό τους είναι οτι μου επιτρέπουν να συμπεριφέρομαι σαν να μην είχα πονοκέφαλο, δηλαδή να κάνω οτι δουλιές έχω να κάνω χωρίς ιδιαίτερη ταλαιπώριση. Αποφεύγω όμως την έκθεση σε δυνατό φως, ήχο και δυνατές μυρωδιές. Συνήθως μεσα σε 1 το πολύ 2 ώρες έχει φύγει.
2η. Δυνατοί, επίμονοι και απαιτούν ιδιαίτερες συνθήκες για να φύγουν. Χαρακτηριστικό τους είναι οτι ξεκινάνε στην αρχή παλμικά, δηλαδή με κάθε παλμό της καρδιάς καταλαβαίνω το αίμα που μου έρχεται στο κεφάλι και πονάω στο σημείο αυτό. Συνήθως είναι στα μηνίγκια και πίσω απο το μάτι. Όταν λοιπόν έχω έναν απο αυτούς στην κυριολεξία δεν είμαι σε θέση να σταθώ όρθια. Πιέζω τον ευατό μου να φάει κάτι, αν δεν έχω ήδη φάει, ώστε να λάβω το πολυαγαπημένο(;;;) depon. Ύστερα σέρνω το ευατό μου στο κρεβάτι έχοντας εξασφαλίσει οτι επικρατεί απόλυτη υσηχία και σκοτάδι στον χώρο. Οι πρώτες 2 ώρες ειναι μαρτυρικές, δεν μπορώ ούτε να κοιμηθώ απο την ένταση, ο παραμικρός θόρυβος και κάθε κίνηση του σωματός μου τον δυναμώνει και εγώ απλά να παρακαλάω να περάσει. Ύστερα απο αρκετή ώρα και όταν είμαι σε θέση να κινούμαι χωρίς να πονάω τότε μπορώ πλέον να χαλαρώσω και να ξεκουραστώ για 1-2 ωρίτσες και να είμαι σίγουρη οτι οταν σηκωθώ θα μου έχει περάσει.

Στην πληοψηφία τους ειναι μάλλον ημικρανίες παρά πονοκεφάλοι.

Και τώρα θα προσπαθήσω να καταγράψω όλα εκείνα που μου προκαλούν τους πονοκεφάλους, έχω χάσει πλεον το μέτρημα και είπα να τα συγκετρώσω εδώ!!

Ήλιος
Ζέστη
Δυνατό φως
Δυνατές μυρωδιές
Επαναλαμβανόμενος δυνατός ήχος
Ορισμένες φορές ακόμα και η δυνατή ομιλία ενός ατόμου!!!
Οταν είμαι νυστική
Όταν είμαι κουρασμένη
Όταν κοιμάμαι κάτω απο 5.30 ώρες
Όταν έχω στραβολαιμιάσει
Η λαναθασμένη σταση του σώματος στην καρέκλα
Οι πολλες ωρες στο pc
Οι πολλές ώρες διαβάσματος (ναι υπαρχουν άτομα που διαβάζουν πολλές ώρες....)
Όταν είμαι στο κέντρο της Αθήνας!!! (αυτή η πόλη δεν έχει φτιαχτεί για ανθρώπους..)

Η εκπληκτική ιστορία του Nick Vujicic. Του ανθρώπου χωρίς χέρια και πόδια

Παρακάτω θα διαβάσετε την εκπληκτική ιστορία του Nick Vujicic. Του ανθρώπου που γεννήθηκε χωρίς πόδια και χέρια, αλλά η πίστη του στον Χριστό είναι τέτοια, που μέσα από το παράδειγμά του, διδάσκει τους χριστιανούς πως να ξεπερνούν τις δοκιμασίες αντλώντας κι αυτοί δύναμη από τον Χριστό.

Nick Vujicic - No arms, no legs, no worries - Βίντεο - Ελληνικοί υπότιτλοι

Το άρθρο είναι μετάφραση από τα αγγλικά από το www.charismamag.com/

Standing On Faith Alone

Στηριζόμενος στην Πίστη μόνο

Κάνει σέρφινγκ. Κολυμπάει. Θα συμμετάσχει στον Μαραθώνιο του Λος Άντζελες τον επόμενο Μάρτιο. Και μεταδίδει μία αισιοδοξία για την ζωή. Και παρόλα αυτά δεν έχει πόδια και χέρια!

Ο 26χρονος (με σερβικές ρίζες), Nick Vujicic, που γεννήθηκε χωρίς άκρα, έχει γίνει γνωστός σε όλο τον κόσμο σαν ένας κήρυκας του ευαγγελίου και εμπνευσμένος ομιλητής ξεσηκώνοντας 100.000 άτομα σε θέατρα και άλλα στάδια σε όλη την υφήλιο. Ιδρυτής της οργάνωσης «Ζωή χωρίς άκρα» που έχει βάση της την Καλιφόρνια, βρίσκεται τώρα σε παγκόσμια περιοδεία και πρόκειται να εκδώσει το πρώτο του βιβλίο με τίτλο «Χωρίς Άκρα, Χωρίς Περιορισμούς» (No Limbs, No Limits).

Ο Vujicic, γεννημένος στην Μελβούρνη της Αυστραλίας, που πρόσφατα μετακόμισε στην Καλιφόρνια, λέει πώς νιώθει ότι τον έχει καλέσει ο Θεός να μοιραστεί το πώς ξεπέρασε σχεδόν αξεπέραστες καταστάσεις και να φέρει ελπίδα και έμπνευση στους ανθρώπους. ”Γνωρίζω ποιος είναι ο σκοπός που υπάρχω και αυτός είναι το να πω στους ανθρώπους για την ελπίδα που έχω στο Χριστό και με ενδυναμώνει”, λέει ο Vujicic.

”Δεν ζω με δική μου δύναμη. Βασικά περπατάω στο νερό. Αυτό είναι το θαύμα. Για έναν άνθρωπο χωρίς χέρια και πόδια το να χαμογελάει, είναι όπως ένας άνθρωπος που περπατάει στο νερό”.

Αν και μπορεί να φαίνεται σε όσους είδαν τον Vujicic να κάνει σέρφινγκ στη Χαβάη ότι μπορούσε να περπατήσει στο νερό, το γεγονός ότι ένας άνθρωπος χωρίς χέρια και πόδια μπορούσε να κάνει ακόμα και αυτό, είναι, σύμφωνα με τα λεγόμενα του, ένα θαύμα. Και η ιστορία της πίστης του που τον στήριξε, διαλαλείται από τον Vujicic σε όλο τον κόσμο σαν μέρος της διακονίας του.

”Δεν είμαι ένας υπερφυσικός τύπος”, λέει ο Vujicic ο οποίος έχει συναντήσει αρχηγούς κρατών και έχει εμφανιστεί στην εκπομπή 20/20 του ABC. ”Δεν είναι κάτι που έχει σχέση με εμένα. Έχει σχέση με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος μέσα μου, αυτή που μου δίνει τη δυνατότητα να ζήσω μια υπερφυσική νικηφόρα ζωή”. Αυτή είναι η δύναμη μέσα στην οποία ζω. Είμαι κάτι παραπάνω από ένας άνθρωπος χωρίς χέρια και πόδια. Είμαι ένα παιδί του Θεού.”

Ο Vujicic που άρχισε να μιλάει δημόσια όταν ήταν έφηβος, μετακόμισε στην Καλιφόρνια το 2005, όταν κάποιοι συγγενείς του από την Αυστραλία μετακόμισαν στις ΗΠΑ. Αρχικά, ο Joni Earekson Tada, ένας παγκοσμίου φήμης συγγραφέας και καλλιτέχνης που έμεινε τετραπληγικός μετά από ένα ατύχημα σε κατάδυση το 1967, του έδωσε χώρο σε ένα γραφείο στο ”Διεθνές Κέντρο Αναπηρίας του Joni και Φίλων” (Joni and Friends International Disability Center) στην Agoura Hills της Καλιφόρνια.

Ο Steve Bundy, διευθύνων σύμβουλος του Χριστιανικού Ινστιτούτου για τις Αναπηρίες (Christian Institute on Disabilities), λέει πως οι άνθρωποι στρέφονται στον Vujicic γιατί εκπέμπει ένα ”πνεύμα πρωταθλητή” και δίνει στον κόσμο ελπίδα. Νομίζω ότι η ζωή του Nick δείχνει την αγαθότητα του Θεού”, λέει ο Bundy. ”Εδώ έχεις έναν άνθρωπο χωρίς χέρια και πόδια αλλά γεμάτο με χαρά και ευτυχία γιατί έχει μια αιώνια προοπτική. ”

Στην Ελευθέρα Ευαγγελική Εκκλησία του Conejo Valley στο Newbury Park της Καλιφόρνια, η υπεύθυνη της υπηρεσίας αναπήρων, Rhonda Cattley, έχει ακούσει τον Vujicic να μιλάει πάρα πολλές φορές. ”Έχει πολύ δυνατό μήνυμα του να μην λυπάσαι για τον εαυτό σου και ότι ο Θεός έχει ένα σχέδιο για τη ζωή σου όποιες και αν είναι οι συνθήκες ή οι φυσικές σου αδυναμίες”, λέει η Cattley. ”Ξέρει ότι ο Θεός είναι κυρίαρχος, ότι ο Θεός το επέτρεψε για κάποιο λόγο.”

Ο κόσμος φυσικά αναρωτιέται πως ο Vujicic περνάει την ημέρα χωρίς να χρησιμοποιεί χέρια και πόδια. Μέσα από βίντεο αναρτημένα στο YouTube δείχνει πώς καταφέρνει απλές καθημερινές εργασίες όπως να χτενίζει τα μαλλιά του ή να βουρτσίζει τα δόντια του.

Η Cattley λέει ότι ένα βίντεο που τον δείχνει να περπατά προς μια πισίνα, να πηδά μέσα και να κολυμπά ύπτιο χρησιμοποιώντας τα ”μικροσκοπικά πόδια” του είναι καταπληκτικό. ”Μπορείς σχεδόν να ακούσεις τους ανθρώπους να κρατούν την ανάσα τους”.

Κάποτε μίλησε σε περισσότερους από 100.000 ανθρώπους στην Ινδία , σε 18.000 σε μια αρένα ταυρομαχιών στην Κολομβία και σε 8.000 κατά τη διάρκεια καταιγίδας στην Ουκρανία. Σε ένα πρόσφατο ταξίδι στην Αφρική συνάντησε το πρόεδρο της Λιβερίας, την πρώτη γυναίκα πρόεδρο αφρικανικού έθνους. Σε μια χώρα που ακόμα αναρρώνει από τον εμφύλιο πόλεμο και με το ποσοστό των ανέργων να φτάνει το 80%, ο Vujicic μίλησε σε περισσότερους από 18.000 ανθρώπους και χιλιάδες αποφάσισαν να γίνουν χριστιανοί.

”Μια ομιλία του έλαβε χώρα στην ίδια τοποθεσία όπου πριν από 4 – 5 χρόνια, οι Μουσουλμάνοι σκότωναν τους Χριστιανούς με χαντζάρες”, λέει η Tayloe. ”Περίμεναν μόνο 350 με 400 ανθρώπους να εμφανιστούν, αλλά τελικά εμφανίστηκαν 8.000! Οι άνθρωποι κρέμονταν από δέντρα και σκαρφάλωναν στις στέγες.”

Κατά τη διάρκεια αυτών των ταξιδιών, ο Vujicic προσπαθεί να κινήσει το ενδιαφέρον των ανθρώπων για την αξία που έχουν τα άτομα με αναπηρία. Σε ορισμένα μέρη της Ινδίας, Αφρικής αλλά και της Ευρώπης υπάρχει η πεποίθηση ότι τα μωρά που γεννώνται με αναπηρίες δεν θα έπρεπε να ζουν. Κάποιες φορές παιδιά θανατώνονται χωρίς να ασκούνται διώξεις.

” Κάποιες φορές, κλειδώνουν ένα τέτοιο παιδί σε ένα δωμάτιο, δεν το ταίζουν, το φωνάζουν ”αυτό” και περιμένουν μέχρι να πεθάνει”, λέει ο Vujicic.

”Γι΄ αυτό συνεργαζόμαστε με την ” Joni and Friends” ώστε να ενημερώσουμε και να αφυπνήσουμε όλο τον κόσμο.”

Γιος Σέρβων μεταναστών, ενός ιερέα και μιας νοσοκόμας που ακόμα ζουν στην Αυστραλία, ο Vujicic γεννήθηκε στη Μελβούρνη στις 4 Δεκεμβρίου 1982. Οι υπέρηχοι που έκανε η μητέρα του δεν μπόρεσαν να δείξουν ότι τα άκρα του δεν αναπτύσσονταν έτσι ο γιατρός και οι γονείς του ήταν εντελώς σοκαρισμένοι όταν γεννήθηκε.

Οι γιατροί δεν μπόρεσαν να προσφέρουν καμία ιατρική εξήγηση για την κατάσταση του, η οποία επηρεάζει μόνο 15 άτομα παγκοσμίως τα οποία έχει υπόψη του ο Vujicic.

” Κανένας δεν έχει ιδέα γιατί, λέει ο Vujicic. ” Είπαν ότι ο γιος σας μπορεί να μην έχει καλή ζωή και να μην μπορεί να περπατά, να μην μπορεί να κινείται και το πιο πιθανό θα είναι ένα βάρος για σας.”

Στην αρχή οι γονείς του και η εκκλησία αναρωτιόντουσαν γιατί ο Θεός επέτρεψε ο γιος του ιερέα να γεννηθεί χωρίς άκρα. Αλλά με το χρόνο πίστεψαν ότι ο Θεός τα είχε υπό έλεγχο.

Αν και συχνά τον πείραζαν, τον απειλούσαν και τον απέρριπταν στο σχολείο έμαθε να χρησιμοποιεί το πηγούνι του για να χειρίζεται αντικείμενα και τα ”μικροσκοπικό του πόδι” με τα δύο δάχτυλα για να περπατάει, να παίζει βόλους, να κολυμπάει, να κάνει σκείτμπορντ και να παίζει ποδόσφαιρο. Επίσης έμαθε να χρησιμοποιεί τα δάχτυλα των ποδιών του για να γράφει, να δαχτυλογραφεί και να οδηγεί το καροτσάκι του.

”Τα πρώτα χρόνια ήταν πολύ δύσκολα” λέει ο Vujicic. ”Αλλά οι δάσκαλοι ήταν πολύ καλοί στο να διδάξουν τα παιδιά για εμένα. Και αφότου άρχισα να μιλάω ξέχασαν ότι δεν έχω χέρια ούτε πόδια αι μπορούσαν να δουν ότι είμαι σαν όλους τους άλλους.”

Παρά την ενεργητική ζωή του, ο Vujicic έπαθε κατάθλιψη στην ηλικία των 8 ετών όταν η οικογένεια του μετακόμισε στο Brisbane της Αυστραλίας. Είδε τον εαυτό του σαν βάρος για τους άλλους , απίθανο να πάει στο κολλέγιο, να έχει μια σύζυγο ή ακόμα να αγκαλιάσει τα παιδιά του. Μια φορά προσπάθησε να πνιγεί.

Αλλά στην ηλικία των 13 η μητέρα του έδωσε ένα άρθρο από μία εφημερίδα που άλλαξε τη ζωή του. Η ιστορία -ενός ανθρώπου που ξεπέρασε τις αναπηρίες του- τον ενέπνευσε να είναι ευγνώμων για την οικογένεια του, την υγεία του και τα ”μικροσκοπικά του πόδια”.

”Συνειδητοποίησα ότι είχα μια επιλογή”, λέει ο Vujicic. ” Μπορούσα είτε. να λυπηθώ τον εαυτό μου ή να ευχαριστήσω το Θεό για ό,τι έχω.”

Αλλά ακόμα ένιωθε ότι ο Θεός του χρωστούσε μια εξήγηση. ”Δεν παίζει ρόλο ποιοι είμαστε, όλοι ρωτάμε τον εαυτό μας τρεις ερωτήσεις: Ποιος είμαι; Γιατί είμαι εδώ; Πού θα πάω όταν δεν θα είμαι πλέον εδώ;

” Δεν ήξερα ποιος θα έπρεπε να είμαι. Δεν ήξερα γιατί ήμουν εδώ και δεν ήξερα πού θα πήγαινα όταν δεν θα ήμουν εδώ”, λέει ο Vujicic. ”Ήταν τρομακτικά. Και αυτός ο φόβος ήταν χειρότερος από το να μην έχεις χέρια και πόδια. Ο φόβος και η ενοχή παραλύουν τους ανθρώπους περισσότερο από το να μην έχουν άκρα.”

Στα 15, διάβασε στο κατά Ιωάννη κεφάλαιο 9 ότι ο Χριστός έδωσε όραση σε ένα τυφλό ώστε τα έργα του Θεού να αποκαλυφτούν μέσα από αυτόν. Βρίσκοντας την απάντηση που έψαχνε ο Vujicic έδωσε την καρδιά του στο Χριστό.

” Όταν το διάβασα, ένα κύμα πίστης με διαπέρασε και αυτή η ειρήνη, αυτή η κατανόηση ότι ζητούσα μια απάντηση στο γιατί όταν η απάντηση είναι να μην ξέρεις το γιατί”, λέει.” Η απάντηση είναι ότι ο Θεός ξέρει γιατί. Αν ο Θεός χρησιμοποίησε έναν τυφλό τότε Αυτός έχει ένα σχέδιο και για μένα.”

Δύο χρόνια αργότερα, οι νέοι σε μία ομάδα που μελετούσαν την Αγία Γραφή, του ζήτησαν να μιλήσει. Η ομολογία του έφερε δάκρυα σε όλο το δωμάτιο. Σύντομα, είχε δεκάδες προσκλήσεις. Όταν μιλούσε σε ένα Γυμνάσιο 19χρονων κατάλαβε ότι ο Θεός τον καλούσε να γίνει ένας ομιλητής που εμπνέει.

Καθώς άρχισε να μιλάει, μια έφηβη άρχισε να τον αποδοκιμάζει δυνατά κοροϊδεύοντάς τον”. Ο Vujicic σταμάτησε και την κοίταξε. Ντροπιασμένη αυτή σήκωσε το χέρι της και ρώτησε αν μπορούσε να τον αγκαλιάσει.

”Μπροστά σε όλους, ήρθε και με αγκάλιασε και ψιθύρισε στο αυτί μου: ”Κανένας δεν μου είπε ποτέ ότι με αγαπούσε. Κανένας δεν μου είπε ότι ήμουν όμορφη”, λέει ο Vujicic. ”Μετά με κράτησε και έκλαψε. Και αυτό μου έδωσε μια γεύση του αντίκτυπου που μπορεί η ζωή μου να έχει σε ένα άτομο.”

”Από εκείνη την ημέρα σιγουρεύτηκα ότι αυτό ήμουν πλασμένος να κάνω: να δίνω ελπίδα, ελπίδα ανεκτίμητη, ελπίδα που ο κόσμος δεν μπορεί να καταλάβει, ελπίδα μιας άνευ όρων αγάπης που έρχεται μόνο από τον Ουρανό. Και ήταν τότε που αφιέρωσα την διακονία μου στο Θεό.”

Ήταν τότε επίσης που ο Vujicic αποφάσισε να αγκαλιάζει και να μιλάει στους ανθρώπους μετά τις ομιλίες του. Μετά από κάθε ομιλία καλεί τους ανθρώπους να του δώσουν μια αγκαλιά. Συχνά εκατοντάδες άνθρωποι στέφονται στη ”σειρά της αγκαλιάς”.

Σήμερα ο Vujicic έχει μιλήσει περισσότερες από 1500 φορές σε σχολεία, εκκλησίες, ορφανοτροφεία, φυλακές και νοσοκομεία σε 19 χώρες. Υπολογίζει ότι περισσότεροι από 30.000.000 άνθρωποι έχουν ακούσει την ομολογία του. Έχει κερδίσει ακόμα και μεταπτυχιακό.

Αλλά το πιο εκπληκτικό ήταν ότι πρόσφατα εμφανίστηκε στο περιοδικό Surfer ανάμεσα στους κορυφαίους σέρφερς του κόσμου!

Κατά τη διάρκεια μιας πρόσφατης ομιλίας του στη Χαβάη, ο Vujicic έζησε την επόμενη καλύτερη εμπειρία από το περπάτημα στα κύματα: το σέρφινγκ.

Ένας ιερέας στη Χονολουλού τον σύστησε στην Bethany Hamilton, πρωταθλήτρια του σέρφινγκ η οποία έχασε το ένα της χέρι μετά από επίθεση καρχαρία το 2003.

Ο Vujicic λέει ότι η Hamilton τον είχε εμπνεύσει χρόνια πριν όταν την είδε στην εκπομπή της Oprah Winfrey.

”Την παρακολουθήσαμε στην Oprah και είπα ”ουάου, να χάνεις κάτι και να μπορείς να συνεχίζεις τη ζωή σου είναι διαφορετικό από εμένα που γεννήθηκα έτσι”, λέει ο Vujicic.

Όταν η Hamilton έμαθε ότι ένα διακαές όνειρο του Vujicic ήταν να μάθει σέρφινγκ, του προσέφερε ένα μάθημα στην ακτή του Waikiki. Συγκέντρωσε γρήγορα ένα περίεργο και κατάπληκτο κοινό. Χρησιμοποιώντας τα μικροσκοπικά πόδια του, ο Vujicic όχι μόνο σηκώθηκε όρθιος και έπιασε μερικά κύματα αλλά έκανε και μια στροφή 360 μοιρών και πήδησε από σανίδα σε σανίδα. Οι εκδηλωτικοί θεατές επευφημούσαν και σφύριζαν.

«Αυτός ο τύπος σε εμπνέει», λέει ο John Rogers, πάστορας της εκκλησίας στη Χονολουλού που μίλησε ο Vujicic.

”Το πως βλέπει τον σκοπό που έχει η ζωή του – όπως ο Θεός του έδειξε – είναι ότι στην πραγματικότητα, δεν υπάρχουν όρια. Και αυτό το εκπέμπει τέλεια. Είναι φαινόμενο”.

Περισσότερα για τον Nick Vujicic δείτε στο επίσημο site του:

http://www.lifewithoutlimbs.org/

Πηγή: εδώ

Learn Finnish on-line!!

These site were sugested to me when asked for sites that can help learn the very basics of Finnish.
Hope these are of some help to you too!

Beginners
http://www.uuno.tamk.fi/
http://donnerwetter.kielikeskus.helsinki.fi/finnishforforeigners/

After some practice..
http://www2.edu.fi/ymmarrasuomea/